Bardzo wiele mówimy o skutkach nie wystarczającej opieki rodzicielskiej, nazywanej w skrócie DDD – dorosłe dzieci dysfunkcjonalne. Termin ten odnosi się do bardzo szerokiego spektrum osób, które w bardzo różny sposób reagowały na nie wystarczającą opiekę albo złe warunki wychowania. Nie można jasno określić „co im będzie?” albo „jaki na pewno rozwiną zestaw mechanizmów obronnych?’ ale można powiedzieć co nie dość dobre rodzicielstwo potencjalnie wnosi do życia małego człowieka.

Będziemy omawiać neurologiczne i psychiczne tło traumy relacyjnej oraz zastanawiać się w jaki sposób to wszystko może albo nie może, odnosić się do nas.

Ku rozpoznaniu, rodziną dysfunkcjonalną nazywamy:

a) rodzina, w której występuje problem z uzależnieniem od substancji alkohol/ narkotyki lub inne uzależnienie np. hazard u jednego lub obojga z rodziców,
b) rodzina, w której mamy do czynienia z wykorzystywaniem seksualnym,
współmałżonka bądź dzieci,
c) rodzina, gdzie występuje terror psychiczny, w której oboje
rodziców lub jedno stosuje względem dzieci lub współpartnera_ki szantaż, zastraszanie, różne formy przemocy emocjonalnej
d) rodzina, w której stosowana jest przemoc fizyczna,
e) rodzina, u której jeden z członków jest przewlekle chory
f) rodzina, w której zdrowe, dorosłe osoby nie pracują i uchylają się od
tego obowiązku zawodowego
(Seweryńska 2004)

DLA KOGO?

Dla ludzi wychowujących się w nie dość dobrych domach i dla tych, którzy chcieliby przerwać sztafetę traum i inaczej wychowywać swoje dzieci.