Czasami od zrobienia czegoś nie oddzielają nas nieprzebyte morza i szerokie pustynie, ale nasze własne pseudo-myśli. Pseudo, bo z myśleniem niewiele mają wspólnego, są utartymi koleinami, których istnienie zawdzięczamy wychowaniu, kulturze i – poniekąd – własnym wyborom. Koleiny te cierpliwie żłobi lęk, powodując, że przekonania najczęściej nas ograniczają i utrudniają kontakt z rzeczywistością. Prawda jest taka, że ani nie jesteśmy tak świetni jak byśmy chcieli, ani tak beznadziejni, jak byśmy nie chcieli, więc czyszczenie przekonań jest konieczne, jeśli się nie chce nieustannie utykać w działaniu, zwlekać i stawać się ofiarą własnego perfekcjonizmu. 

Przekonania często wzmacniają przymusy i czynią z nich „prawdę”, „zasadę”, których jesteśmy zobowiązani_ne przestrzegać. Powiązane z naszymi najgłębszymi obawami mogą dosłownie przejąć nasze myślenie i czucie kierując je w bardzo niebezpieczne rejony. 

Będziemy mówić o tym jak myśleć mądrzej, łącząc to z czuciem, jak pracować z przekonaniami, jak nie dawać się przymusom i o roli dziesięciu typów, którzy próbują nami sterować z tylnego fotela, wydzierając kierownicę z rąk, włączając wycieraczki i cisnąć na zmianę gaz i hamulec.